در یک مرور سیستماتیک تاثیر روزه داری بر درمان دیابت بررسی شد، که اهم یافته های محققان به شرح زیر است:

·        روزه داری متناوب شامل یک الگوی منظم از خوردن غذا با محدودیت کالری یا نخوردن غذا ( کالری کم یا بدون کالری) برای یک دوره ثابت است که می تواند از 12 ساعت در روز تا 1 روز یا بیشتر در هفته متغیر باشد.

·        برخی از افراد به امید کاهش وزن، بهبود سلامت کلی خود یا هر دو، از این رژیم ها پیروی می کنند.

·        بررسی شواهد موجود نشان می دهد که این رژیم ها همچنین می توانند نیاز به دارو را در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 کاهش دهند، یا حتی آنها را از مصرف دارو بی نیاز کنند.

·        قبل از اینکه پزشکان بتوانند استفاده ی گسترده از رژیم های غذایی را برای افراد مبتلا به این بیماری توصیه کنند، تحقیقات بیشتری لازم است.

در سال های اخیر، روزه داری متناوب به عنوان راهی برای کاهش وزن، بهبود سلامت و افزایش عملکرد، محبوبیت پیدا کرده است.

برخی از مطالعات نشان می‌دهند که این رویکرد رژیمی حتی ممکن است طول عمر سالم را بدون نیاز به محدودیت شدید کالری که رژیم‌های ضد پیری کلاسیک الزام دارند، افزایش دهد.

افرادی که به طور متناوب روزه می گیرند، از 12 ساعت در روز تا 1 روز یا بیشتر در هفته، کالری کمی دریافت می کنند و یا بدون خوردن غذا بسر می برند. روش اول به عنوان تغذیه با زمان محدود شناخته می شود، در حالی که روش دوم به عنوان روزه داری دوره ای شناخته می شود.

بررسی اخیر شواهد نشان می دهد که این نوع رژیم غذایی ممکن است به افراد مبتلا به دیابت نوع 2 کمک کند تا نیاز خود را به دارو کاهش دهند یا حتی از مصرف دارو بی نیاز شوند. با این حال، افراد باید قبل از اتخاذ چنین رژیمی از یک متخصص دیابت مشاوره بگیرند.

این بررسی توسط دکتر مایکل آلبوستا و پرفسور جسی باک، از کالج پزشکی دانشگاه مرکزی میشیگان در مانت پلیسنت انجام و در Clinical Diabetes and Endocrinology منتشر شد

مقاومت به انسولین

افراد مبتلا به دیابت نوع 2 دارای غلظت غیرطبیعی گلوکز در خون خود هستند که به عنوان هایپرگلایسمی شناخته می شود.عوامل متعددی ممکن است به هایپرگلایسمی در دیابت نوع 2 کمک کنند. اینها شامل کاهش ترشح هورمون انسولین(هورمونی که سطح قند خون را تنظیم می کند) و کاهش حساسیت بافت های بدن به این هورمون است. پزشکان از این کاهش حساسیت به عنوان مقاومت به انسولین یاد می کنند.

این وضعیت می تواند باعث طیف وسیعی از عوارض شدید، از جمله نارسایی کلیوی و نابینایی شود.

هدف از درمان دیابت نوع 2 ، پیشگیری یا به تاخیر انداختن این عوارض و حفظ کیفیت زندگی فرد است.

متخصصان مراقبت های بهداشتی افراد مبتلا به دیابت نوع 2 را تشویق می کنند که به طور منظم ورزش کنند، به وزن متوسطی برسند و یک رژیم غذایی متعادل داشته باشند. با این حال، اکثر افراد همچنین نیاز به مصرف داروهایی برای کاهش سطح قند خون خود دارند.

بیشتر این داروها باعث افزایش سطح انسولین می شوند که به گفته نویسندگان این مقاله می تواند پیامدهای منفی ناخواسته ای نیز داشته باشد.

آنها نوشتند: در حالی که این کار برای کاهش هایپرگلایسمی در این بیماران موثر است، ایده درمان مقاومت به انسولین با افزایش انسولین ممکن است نتیجه ی معکوس داشته باشد و منجر به نیاز به افزایش مقادیر دارو در یک دوره زمانی طولانی شود. افرادی که این داروها را مصرف می کنند، ممکن است دچار اضافه وزن شوند که خود موجب افزایش مقاومت به انسولین می شود.

علاوه بر این، آنها می توانند سطح هورمونی به نام لپتین را افزایش دهند که به طور معمول اشتها را کاهش می دهد. اما مطالعات نشان دهد که این افراد ممکن است به طور فزاینده ای نسبت به این هورمون نیز مقاوم شوند.

آنها همچنین دارای سطوح پایین تری از یک هورمون سوم به نام آدیپونکتین هستند که معمولا با دیابت و التهاب مقابله می کند.

چالش محدودیت کالری

برخی از افراد مبتلا به دیابت می‌توانند با محدود کردن مداوم کالری دریافتی خود، نیاز خود به داروهای دیابت را به حداقل برسانند، و دانشمندان می‌دانند که این امر باعث کاهش وزن بدن و بهبود سلامت متابولیک می‌شود.

با این حال، نویسندگان این مرور سیستماتیک خاطرنشان کردند که افراد ممکن است برای حفظ محدودیت کالری روزانه برای دوره‌های طولانی، با چالشهایی مواجه شوند.

برخی از افراد ممکن است پیروی از روزه داری متناوب را آسان‌تر بدانند، این روش به عنوان راهی برای بهبود عوامل خطر متابولیک، کاهش چربی بدن و ترویج کاهش وزن در چاقی، معرفی شده است.

برای ارزیابی شواهد، نویسندگان پایگاه‌های اطلاعاتی را برای مقالات مروری، کارآزمایی‌های بالینی و مطالعات موردی مرتبط با دیابت نوع 2 و روزه‌داری متناوب منتشر شده بین سال‌های 1990 و 2020 جستجو کردند.

آنها به این نتیجه رسیدند که این نوع رژیم ممکن است چندین ویژگی کلیدی این بیماری را بهبود بخشد، که عبارتند از:

•         کاهش وزن بدن

•         کاهش مقاومت به انسولین

•         سطوح پایین تر لپتین

•         افزایش سطح آدیپونکتین

آنها نوشتند: برخی از مطالعات نشان داده اند که بیماران می توانند نیاز خود به انسولین درمانی را طی پروتکل های درمانی روزه داری متناوب با نظارت پزشک، معکوس کنند.

به عنوان مثال، یک مطالعه موردی با شرکت سه بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 نشان داد که چند ماه پس از شروع یک رژیم روزه داری متناوب که شامل سه روزه ی 24 ساعته در هفته بود، سطوح هموگلوبین A1c، هر 3 نفر به میزان قابل‌توجهی کاهش یافت. هر سه نفر وزن کم کردند و توانستند انسولین درمانی خود را در عرض 1 ماه پس از شروع رژیم متوقف کنند. مهمتر از همه، آنها گزارش دادند که تحمل رژیم را آسان می دانستند و هیچ یک از آنها تصمیم به توقف رژیم در هیچ نقطه ای نداشتند.

دکتر جیسون فانگ، متخصص کلیه که از طرفداران روزه‌داری متناوب است، گفت: در کمتر از یک ماه، آنها دیابت نوع 2 خود را به طور قابل توجهی معکوس کردند. دکتر فانگ در پادکست انگیزه کاهش وزن، گفت: حتی یک سال بعد، من فکر می‌کنم دو نفر از آن‌ها از تمامی داروهای دیابت خود بی نیاز شدند.

نویسندگان این مرور سیستماتیک، همچنین به یک کارآزمایی بالینی اشاره کردند که در آن به طور تصادفی 137 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 در گروه رژیم غذایی با محدودیت کالری مداوم یا یک رژیم روزه داری متناوب قرار گرفتند. پس از 12 ماه، دو گروه کاهش مشابهی در سطح HbA1cخود داشتند. با این حال، کسانی که در گروه روزه داری متناوب بودند به طور متوسط ​​وزن بیشتری را از دست دادند.

مکانیسم تاثیر این روش چیست؟

نویسندگان نتیجه گیری کردند که روزه‌داری متناوب ممکن است چربی بدن و مقاومت به انسولین را نه تنها با محدود کردن کالری دریافتی، بلکه از طریق «برنامه‌ریزی مجدد متابولیک» کاهش دهد.

این برنامه ریزی مجدد شامل سوزاندن اسیدهای چرب و کتون های حاصل از تجزیه ذخایر چربی به دلیل کمبود گلوکز به عنوان منبع انرژی است.

آنها نوشتند که با کاهش چربی بدن، روزه داری متناوب ممکن است حساسیت به لپتین و آدیپونکتین را نیز بهبود بخشد، که به نوبه خود کنترل اشتها را بهبود می بخشد و التهاب مزمن را کاهش می دهد.

با این حال، آنها به این نتیجه رسیدند که این نوع رژیم ممکن است برای همه ی افراد مناسب نباشد زیرا با وجود تایید اثربخشی روزه‌داری یک روز در میان و روزه‌داری دوره‌ای در بهبود عوامل خطر متابولیک، ممکن است متقاعد کردن بیماران برای کالری صفر یا محدود کردن شدید کالری برای یک دوره ی کامل 24 ساعته دشوار باشد. در اکثر نقاط جهان، افراد اغلب سه وعده غذایی در روز، علاوه بر میان وعده ها مصرف می کنند.

آنها همچنین هشدار دادند که ممکن است ایمنی افراد با پیروی از یک رژیم غذایی متناوب به خطر بیافتد، بهمین دلیل آنها توصیه کردند که متخصصان مراقبت های بهداشتی به دقت افرادی را که تحت درمان با داروهای افزایش دهنده ی سطح انسولین هستند، تحت نظر داشته باشند. این برای جلوگیری از افت قند خون یا کاهش خطرناک قند خون در طول روزه داری است.

آنها نوشتند: افراد مبتلا به دیابت باید قبل از شروع یک رژیم روزه داری متناوب با پزشک خود مشورت کنند تا امکان نظارت مناسب و تغییرات لازم در رژیم دارویی بیماران، در طول دوره های روزه داری فراهم شود.

محدودیت های شواهد

نویسندگان به برخی از محدودیت‌های شواهد موجود اشاره کردند، برای مثال، بسیاری از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده ی روزه‌داری متناوب، افراد مبتلا به دیابت را شامل نشده‌اند. آنها خواستار آزمایشات بیشتر بر روی افراد مبتلا به دیابت هستند. آنها همچنین تأکید کردند که بیشتر شواهد برای بهبود ترکیب بدن و سلامت متابولیک با روزه داری متناوب از تحقیقات انجام شده بر روی حیوانات به دست آمده است.

منبع:

https://www.medicalnewstoday.com/articles/can-intermittent-fasting-help-treat-or-even-reverse-type-2-diabetes#Limitations-of-the-evidence